Երգի բառեր/ song lyrics
Հարգելի քաղաքացիներ,
պահպանեք մեկ մետր հեռավորություն
կրեք դիմակ, լվացեք ձեռքերը, դեմքին մի կպեք, Պատվաստվեք, որ չվարակեք եւ կրեք դիմակ, որ չվարակվեք
հարգելի քաղաքացիներ,
հանգիստ նստեք տեղներդ եւ շարժվեք միայն այն ժամանակ, երբ հրահանգվեք
հարգելի քաղաքացիներ,
մարզվեք, մազազատվեք, առողջ սնվեք, նիհարեք, վիրահատվեք, մի վհատվեք
Հարգելի քաղաքացիներ,
անհապաղ ամուսնացեք, բազմացեք,
վերցրեք վարկեր, մուծեք հարկեր, երջանիկ եղեք
Հարգելի քաղաքացիներ,
կյանքի գնով ծառայեք, էժան գնով ծառայեցրեք, Մերձավորին հարգեք, սիրեք ու ընդհանրապես մի վախեցեք
Հարգելի քաղաքացիներ, այժմ եւ միշտ եւ հավիտյանս հավիտենից #հաղթելուենք, քանի որ մեր տեսակը պարտվել չգիտի եւ մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում
Հարգելի քաղաքացիներ, ամեն ոք ունի իրավունք արտահայտելու սեփական գաղափարն ու կարծիքը՝ առանց կառավարության արձագանքից, գրաքննությունից կամ սանկցիաներից վախենալու, սակայն, կառավարությունը սեփական վախերից խուսափելու նպատակով աչքի տակով կանցկացնի յուրաքանչյուր խոսք եւ ըստ վախի աստիճանի պատիժ կսահմանի
Հարգելի քաղաքացիներ, որպես վերջաբան ավելացնեմ, որ Մեծ Եղբայրը հետեւում է Ձեզ, քանի որ ուրիշ բան չունի անելու:
Հարգելի քաղաքացիներ,
պահպանեք մեկ մետր հեռավորություն
կրեք դիմակ, լվացեք ձեռքերը, դեմքին մի կպեք, Պատվաստվեք, որ չվարակեք եւ կրեք դիմակ, որ չվարակվեք
հարգելի քաղաքացիներ,
հանգիստ նստեք տեղներդ եւ շարժվեք միայն այն ժամանակ, երբ հրահանգվեք
հարգելի քաղաքացիներ,
մարզվեք, մազազատվեք, առողջ սնվեք, նիհարեք, վիրահատվեք, մի վհատվեք
Հարգելի քաղաքացիներ,
անհապաղ ամուսնացեք, բազմացեք,
վերցրեք վարկեր, մուծեք հարկեր, երջանիկ եղեք
Հարգելի քաղաքացիներ,
կյանքի գնով ծառայեք, էժան գնով ծառայեցրեք, Մերձավորին հարգեք, սիրեք ու ընդհանրապես մի վախեցեք
Հարգելի քաղաքացիներ, այժմ եւ միշտ եւ հավիտյանս հավիտենից #հաղթելուենք, քանի որ մեր տեսակը պարտվել չգիտի եւ մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում
Հարգելի քաղաքացիներ, ամեն ոք ունի իրավունք արտահայտելու սեփական գաղափարն ու կարծիքը՝ առանց կառավարության արձագանքից, գրաքննությունից կամ սանկցիաներից վախենալու, սակայն, կառավարությունը սեփական վախերից խուսափելու նպատակով աչքի տակով կանցկացնի յուրաքանչյուր խոսք եւ ըստ վախի աստիճանի պատիժ կսահմանի
Հարգելի քաղաքացիներ, որպես վերջաբան ավելացնեմ, որ Մեծ Եղբայրը հետեւում է Ձեզ, քանի որ ուրիշ բան չունի անելու:
"eggsistentialism" by "y collective"
It is a multidisciplinary art project that includes art practices, academic research, and technological support. It incorporates live (physical), technological (digital) and mixed installations. The main ideological thread is the egg as a symbol in its three manifestations - strength (as a symbol of men's power), fertility (symbol of a female destiny and function), and the source of nutrition (live food). Those three ideas are deeply imbued in social, political, and hierarchical structures. Confronting these fundamental paradigms of the patriarchal world the ideas of gender equality, child-free and vegan positions - bring with them a different perception, that changes the forms of interactions between men, women, and nature and gives us "new" ethical politics, which influences each field of social and political aspects. The project is technological and scientifically equipped and demand a deep theoretical research in the fields of philosophy, ethics, sociology and culturology.
"y collective": https://annavahrami.wixsite.com/puter/y-collective
1 year online project: www.instagram.com/eggsistentialism
Vanane Borian from "y collective", portfolio: https://www.vanane.com/
It is a multidisciplinary art project that includes art practices, academic research, and technological support. It incorporates live (physical), technological (digital) and mixed installations. The main ideological thread is the egg as a symbol in its three manifestations - strength (as a symbol of men's power), fertility (symbol of a female destiny and function), and the source of nutrition (live food). Those three ideas are deeply imbued in social, political, and hierarchical structures. Confronting these fundamental paradigms of the patriarchal world the ideas of gender equality, child-free and vegan positions - bring with them a different perception, that changes the forms of interactions between men, women, and nature and gives us "new" ethical politics, which influences each field of social and political aspects. The project is technological and scientifically equipped and demand a deep theoretical research in the fields of philosophy, ethics, sociology and culturology.
"y collective": https://annavahrami.wixsite.com/puter/y-collective
1 year online project: www.instagram.com/eggsistentialism
Vanane Borian from "y collective", portfolio: https://www.vanane.com/
ABOUT
RADIO ARCHIVE
KASHA POTROHOSH
C-drík aka Kirdec aka Cedrik Fermont
Zara Joan Miller
C-drík aka Kirdec aka Cedrik Fermont
Zara Joan Miller
RADIO STATEMENT
EXTRA-GENRE COMMUNITY RADIO «FANTASIA» ORIGINATED BY TYPOGRAPHY CENTER WORKERS IS TO CREATE A PLATFORM TO SPEAK OPENLY ABOUT ACTUAL PROBLEMS OF THE WORLD SOCIETY AND ARCHIVE MATERIALS COLLECTED BY ARTISTS, CURATORS, JOURNALISTS, ART AND SOCIAL THEORISTS, SONIC RESEARCHERS AND SOUND POETS.
WE CREATE AN IMPULSE AND HOPE THAT IT WILL FIND AN OUTLET IN DIFFERENT POINTS OF REALITY, WE WANT TO COME TOGETHER WITH THOSE CULTURAL WORKERS THAT CONTINUE TO WORK IN DIFFICULT SITUATIONS ALL AROUND THE WORLD.
WE ALSO CONSIDER IT IMPORTANT TO FIGHT IN VARIOUS FORMS. THERE ARE DIFFERENT WAYS OF CIVIL RESISTANCE, SPREADING INFORMATION ABOUT WARS, CONFLICTS, DISCRIMINATION AND A CLEAR AND UNAMBIGUOUS EXPRESSION OF THE POSITIONS.
WE CREATE AN IMPULSE AND HOPE THAT IT WILL FIND AN OUTLET IN DIFFERENT POINTS OF REALITY, WE WANT TO COME TOGETHER WITH THOSE CULTURAL WORKERS THAT CONTINUE TO WORK IN DIFFICULT SITUATIONS ALL AROUND THE WORLD.
WE ALSO CONSIDER IT IMPORTANT TO FIGHT IN VARIOUS FORMS. THERE ARE DIFFERENT WAYS OF CIVIL RESISTANCE, SPREADING INFORMATION ABOUT WARS, CONFLICTS, DISCRIMINATION AND A CLEAR AND UNAMBIGUOUS EXPRESSION OF THE POSITIONS.
Կարճ երկար մտքերի մասին
Տոտալ վերաիմաստավորման ճանապարհն իմ կյանքում սկսվեց 2018-ից: Մարմնով, մտքով, զգացողություններով մի օրգանիզմ դարձանք ("հեղափոխություն"): Կարճատև երջանկություն, որին հաջորդեց հիասթափությունն ու մշտաներկա պատերազմը, որի գոյությունն ու ավերիչ ուժը ես խորապես չէի գիտակցել մինչ 2020 թվականը: 2019-ից ամբողջ աշխարհը կանգնեց: Տարօրինակ, ու հաջորդիվ, խորը արտաշնչի նման թեթևացնող զգացողություն էր "հեղափոխության" բուռն ապրումներից ու հաջորդիվ տարօրինակ տարվանից հետո: Ինձ թվաց, թե "էս ա breaking point-ը" դեպի գլոբալիզացիա, աշխարհի բացություն, համերաշխություն, քանի որ ամբողջ աշխարհը խոցելիության փոռձառության մեջ ա ու դա կյանքի վերաիմաստավորման հիմք ա, փիլիսոփայության ու ռեֆլեկսիայի ժամանակ: Հետո պարզվեց որ էդ ամբողջ աշխարհը իմ գլխում ա (ու էլի ինչ-որ մարդկանց): Նոր իրավիճակով ինձ ճանաչեցի լրիվ նոր կողմից:
Քովիդն ու պատերազմը ինձ գցեցին դեպրեսիայի մեջ, որը արդեն շատ երկար շարունակվում ա տարբեր փուլերով: Ինձ երբեք էսքան անմասնակից ինքս իմ կյանքում չեմ զգացել: Առանց պայքար ու կիրք կյանքի հանդեպ, ուղիղ գիծ, իսկ ես իմ բնույթով ինիցիատոր եմ ու միապաղաղություն չսիրող (կամ էի, ամեն ինչ շարժման մեջ ա ու ըստ ազդեցությունների մի բանը արտահայտվում ա, մյուսը՝ լռում):
Փուլեր են եղել, երբ ինքս իմ մտքերի թակարդի մեջ էի զգում ու գիտակցելով հանդերձ անզոր էի դուրս գալ էդտեղից ու տագնապի զգացողությունից բացի ուրիշ ոչինչ չէր կատարվում ներսումս: Հետո եկավ ավելի դաժան փուլ՝ ապատիա, հուզականության, ցանկության բացակայություն, բութ վիճակ:
Հիմա ամեն օրս գրեթե նույնն է՝ զարթնում եմ, լվացվում, սուրճ խմում, հաց եմ սրաքում, ուտում, նստում համակարգչի դիմաց աշխատելու, հաց եմ սարքում, ուտում, նստում համակարգչի դիմաց աշխատելու, ժամը 8ին ձու փոսթում (արվեստագետ Վանանե Բորյանի հետ քովիդ ժամանակ հիմնեցինք "y collective" դուոն ու "eggsistentialism" նախագիծը), մտնում հեռախոսի մեջ մինչ ժամը գիշերվա 1-2ը ու գնում եմ քնելու (եթե ստացվում ա): Ամեն երկուշաբթի "art box"- ի օնլայն հանդիպում ժամը 19:00ին, ամեն երեքշաբթի՝ աշխատանքային օնլայն հանդիպում, ժամը 21:00-ին: Շաբաթը մեկ ամուսնուս հետ ամբողջ տունը մաքրում ենք (генеральная уборка): Ամբողջ օրս ուղեկցվում ա ինքս իմ գոյության, արվեստի (ան) կարևորության, տանեցիների մեծանալու ու աշխարհի անկայունության մասին մտքերով:
Դեպրեսիան սպառող ա դարձնում, ոչինչ ունակ չես տալ, քեզ անպետք ես զգում:Վերջերս ակնթարթային զգացողություն եմ ունենում, որ սա մեկնարկային կետ ա, վերակերտման փուլում եմ ու էդ ակնթարթում ինքս իմ հետ հաշտվում եմ:
Դեպրեսիան նմանեցնում եմ պատերազմին՝ (որպես մասնակից թիկունքից) սպառող ու տագնապի մեջ պահող, քեզնից մեծ մի բան: Երկու դեպքում էլ ավարտվելուց հետո (ֆոնային) տագնապով ես մնում, որ կարող ա վերսկսվի:
Տոտալ վերաիմաստավորման ճանապարհն իմ կյանքում սկսվեց 2018-ից: Մարմնով, մտքով, զգացողություններով մի օրգանիզմ դարձանք ("հեղափոխություն"): Կարճատև երջանկություն, որին հաջորդեց հիասթափությունն ու մշտաներկա պատերազմը, որի գոյությունն ու ավերիչ ուժը ես խորապես չէի գիտակցել մինչ 2020 թվականը: 2019-ից ամբողջ աշխարհը կանգնեց: Տարօրինակ, ու հաջորդիվ, խորը արտաշնչի նման թեթևացնող զգացողություն էր "հեղափոխության" բուռն ապրումներից ու հաջորդիվ տարօրինակ տարվանից հետո: Ինձ թվաց, թե "էս ա breaking point-ը" դեպի գլոբալիզացիա, աշխարհի բացություն, համերաշխություն, քանի որ ամբողջ աշխարհը խոցելիության փոռձառության մեջ ա ու դա կյանքի վերաիմաստավորման հիմք ա, փիլիսոփայության ու ռեֆլեկսիայի ժամանակ: Հետո պարզվեց որ էդ ամբողջ աշխարհը իմ գլխում ա (ու էլի ինչ-որ մարդկանց): Նոր իրավիճակով ինձ ճանաչեցի լրիվ նոր կողմից:
Քովիդն ու պատերազմը ինձ գցեցին դեպրեսիայի մեջ, որը արդեն շատ երկար շարունակվում ա տարբեր փուլերով: Ինձ երբեք էսքան անմասնակից ինքս իմ կյանքում չեմ զգացել: Առանց պայքար ու կիրք կյանքի հանդեպ, ուղիղ գիծ, իսկ ես իմ բնույթով ինիցիատոր եմ ու միապաղաղություն չսիրող (կամ էի, ամեն ինչ շարժման մեջ ա ու ըստ ազդեցությունների մի բանը արտահայտվում ա, մյուսը՝ լռում):
Փուլեր են եղել, երբ ինքս իմ մտքերի թակարդի մեջ էի զգում ու գիտակցելով հանդերձ անզոր էի դուրս գալ էդտեղից ու տագնապի զգացողությունից բացի ուրիշ ոչինչ չէր կատարվում ներսումս: Հետո եկավ ավելի դաժան փուլ՝ ապատիա, հուզականության, ցանկության բացակայություն, բութ վիճակ:
Հիմա ամեն օրս գրեթե նույնն է՝ զարթնում եմ, լվացվում, սուրճ խմում, հաց եմ սրաքում, ուտում, նստում համակարգչի դիմաց աշխատելու, հաց եմ սարքում, ուտում, նստում համակարգչի դիմաց աշխատելու, ժամը 8ին ձու փոսթում (արվեստագետ Վանանե Բորյանի հետ քովիդ ժամանակ հիմնեցինք "y collective" դուոն ու "eggsistentialism" նախագիծը), մտնում հեռախոսի մեջ մինչ ժամը գիշերվա 1-2ը ու գնում եմ քնելու (եթե ստացվում ա): Ամեն երկուշաբթի "art box"- ի օնլայն հանդիպում ժամը 19:00ին, ամեն երեքշաբթի՝ աշխատանքային օնլայն հանդիպում, ժամը 21:00-ին: Շաբաթը մեկ ամուսնուս հետ ամբողջ տունը մաքրում ենք (генеральная уборка): Ամբողջ օրս ուղեկցվում ա ինքս իմ գոյության, արվեստի (ան) կարևորության, տանեցիների մեծանալու ու աշխարհի անկայունության մասին մտքերով:
Դեպրեսիան սպառող ա դարձնում, ոչինչ ունակ չես տալ, քեզ անպետք ես զգում:Վերջերս ակնթարթային զգացողություն եմ ունենում, որ սա մեկնարկային կետ ա, վերակերտման փուլում եմ ու էդ ակնթարթում ինքս իմ հետ հաշտվում եմ:
Դեպրեսիան նմանեցնում եմ պատերազմին՝ (որպես մասնակից թիկունքից) սպառող ու տագնապի մեջ պահող, քեզնից մեծ մի բան: Երկու դեպքում էլ ավարտվելուց հետո (ֆոնային) տագնապով ես մնում, որ կարող ա վերսկսվի:
Bio Anna Vahrami
Anna Vahrami (b.1993) lives and works in Yerevan, Armenia. She graduated Yerevan State Academy of Fine Arts in 2013. Starting 2016 Vahrami has been conducting and presenting her artistic research within Armenian contemporary art scene. Her artistic praxis is focused on relationship experiences, feminist issues, and particularly on female body and its exploitation in different perspectives. Vahrami works with video, sound, installation and performance. https://annavahrami.wixsite.com/puter/bio
Bio ”y collective”
ART COLLECTIVE BASED IN ARMENIA, FOUNDED BY CONTEMPORARY ARTISTS ANNA VAHRAMI & VANANE BORIAN. “Y” IS A CROSSDISCIPLINARY ORIENTED ART COLLECTIVE, RESEARCHING THE COLLABORATION BETWEEN ART & SCIENCE. https://annavahrami.wixsite.com/puter/y-collective
Anna Vahrami (b.1993) lives and works in Yerevan, Armenia. She graduated Yerevan State Academy of Fine Arts in 2013. Starting 2016 Vahrami has been conducting and presenting her artistic research within Armenian contemporary art scene. Her artistic praxis is focused on relationship experiences, feminist issues, and particularly on female body and its exploitation in different perspectives. Vahrami works with video, sound, installation and performance. https://annavahrami.wixsite.com/puter/bio
Bio ”y collective”
ART COLLECTIVE BASED IN ARMENIA, FOUNDED BY CONTEMPORARY ARTISTS ANNA VAHRAMI & VANANE BORIAN. “Y” IS A CROSSDISCIPLINARY ORIENTED ART COLLECTIVE, RESEARCHING THE COLLABORATION BETWEEN ART & SCIENCE. https://annavahrami.wixsite.com/puter/y-collective
My journey of totally reevaluating life started in 2018. We became a single organism with one body, mind, and soul (The Velvet Revolution). It was a short-lived happiness, followed by disappointment and perpetual war, the actuality and destructive power of which I did not fully realize until 2020.
From 2019 it seemed the world stopped turning. It was a strange but relieving feeling like a deep breath of fresh air after the frantic "revolution" and the following bizarre year. It seemed to me that this was the breaking point towards globalization, open mindedness and solidarity, as the whole world is experiencing vulnerability, and it is the basis for rethinking life. I saw it as a time for philosophy and reflection. Not everyone was thinking the same. It turned out that “the whole world” was my mind (and few others’). With the new situation, I got to know myself in a completely new way.
Covid and the war threw me into a depressed state that I’ve been facing for a very long time in various stages. I’d never felt so out of control of my own life before. It was a straight line without any struggle and passion for life as contrary to my essence. I am an initiator by nature who despises monotony. (or I was. Everything changes. As a consequence of external influences one thing is expressed, the other is silent).
There have been times when I felt trapped in my own thoughts and by even acknowledging my state, I was still powerless to get out, and nothing was happening inside me except for the feeling of anxiety. Then came a more severe stage: apathy, lack of emotions and any desire: a dull state.
From 2019 it seemed the world stopped turning. It was a strange but relieving feeling like a deep breath of fresh air after the frantic "revolution" and the following bizarre year. It seemed to me that this was the breaking point towards globalization, open mindedness and solidarity, as the whole world is experiencing vulnerability, and it is the basis for rethinking life. I saw it as a time for philosophy and reflection. Not everyone was thinking the same. It turned out that “the whole world” was my mind (and few others’). With the new situation, I got to know myself in a completely new way.
Covid and the war threw me into a depressed state that I’ve been facing for a very long time in various stages. I’d never felt so out of control of my own life before. It was a straight line without any struggle and passion for life as contrary to my essence. I am an initiator by nature who despises monotony. (or I was. Everything changes. As a consequence of external influences one thing is expressed, the other is silent).
There have been times when I felt trapped in my own thoughts and by even acknowledging my state, I was still powerless to get out, and nothing was happening inside me except for the feeling of anxiety. Then came a more severe stage: apathy, lack of emotions and any desire: a dull state.
Now every day is almost the same: I wake up, wash myself, drink coffee, make something to eat, sit in front of my laptop to work, make something to eat, sit in front of the computer, post “the daily egg” at 8 o'clock (artist Vanane Borian and I created the project “eggsistentialism” within our “y collective” duo during Covid 19). I spend the rest of the day on my phone until 1-2am, and then I try my best to sleep. I have an online meeting for “art box” every Monday at 7pm, work calls every Tuesday at 9pm, and once a week me and my husband dust down the place. My whole day is filled with existential thoughts: about the (un)importance of art, parents growing up, and the uncertainty of this world.
Depression is draining. When you are not able to give, you feel useless.
Recently I’m having this instant feeling that this is a starting point. I’m in the middle of reinventing myself and I am suddenly coming to terms with myself.
I think depression is like war. Something bigger than you that is draining and attacking with anxiety. They are both leaving you with the dull uneasiness of mind that makes you think it might start over again.
Depression is draining. When you are not able to give, you feel useless.
Recently I’m having this instant feeling that this is a starting point. I’m in the middle of reinventing myself and I am suddenly coming to terms with myself.
I think depression is like war. Something bigger than you that is draining and attacking with anxiety. They are both leaving you with the dull uneasiness of mind that makes you think it might start over again.
1
2
Eng
Երգի բառեր/ song lyrics
Հարգելի քաղաքացիներ,
պահպանեք մեկ մետր հեռավորություն
կրեք դիմակ, լվացեք ձեռքերը, դեմքին մի կպեք, Պատվաստվեք, որ չվարակեք եւ կրեք դիմակ, որ չվարակվեք
հարգելի քաղաքացիներ,
հանգիստ նստեք տեղներդ եւ շարժվեք միայն այն ժամանակ, երբ հրահանգվեք
հարգելի քաղաքացիներ,
մարզվեք, մազազատվեք, առողջ սնվեք, նիհարեք, վիրահատվեք, մի վհատվեք
Հարգելի քաղաքացիներ,
անհապաղ ամուսնացեք, բազմացեք,
վերցրեք վարկեր, մուծեք հարկեր, երջանիկ եղեք
Հարգելի քաղաքացիներ,
կյանքի գնով ծառայեք, էժան գնով ծառայեցրեք, Մերձավորին հարգեք, սիրեք ու ընդհանրապես մի վախեցեք
Հարգելի քաղաքացիներ, այժմ եւ միշտ եւ հավիտյանս հավիտենից #հաղթելուենք, քանի որ մեր տեսակը պարտվել չգիտի եւ մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում
Հարգելի քաղաքացիներ, ամեն ոք ունի իրավունք արտահայտելու սեփական գաղափարն ու կարծիքը՝ առանց կառավարության արձագանքից, գրաքննությունից կամ սանկցիաներից վախենալու, սակայն, կառավարությունը սեփական վախերից խուսափելու նպատակով աչքի տակով կանցկացնի յուրաքանչյուր խոսք եւ ըստ վախի աստիճանի պատիժ կսահմանի
Հարգելի քաղաքացիներ, որպես վերջաբան ավելացնեմ, որ Մեծ Եղբայրը հետեւում է Ձեզ, քանի որ ուրիշ բան չունի անելու:
Հարգելի քաղաքացիներ,
պահպանեք մեկ մետր հեռավորություն
կրեք դիմակ, լվացեք ձեռքերը, դեմքին մի կպեք, Պատվաստվեք, որ չվարակեք եւ կրեք դիմակ, որ չվարակվեք
հարգելի քաղաքացիներ,
հանգիստ նստեք տեղներդ եւ շարժվեք միայն այն ժամանակ, երբ հրահանգվեք
հարգելի քաղաքացիներ,
մարզվեք, մազազատվեք, առողջ սնվեք, նիհարեք, վիրահատվեք, մի վհատվեք
Հարգելի քաղաքացիներ,
անհապաղ ամուսնացեք, բազմացեք,
վերցրեք վարկեր, մուծեք հարկեր, երջանիկ եղեք
Հարգելի քաղաքացիներ,
կյանքի գնով ծառայեք, էժան գնով ծառայեցրեք, Մերձավորին հարգեք, սիրեք ու ընդհանրապես մի վախեցեք
Հարգելի քաղաքացիներ, այժմ եւ միշտ եւ հավիտյանս հավիտենից #հաղթելուենք, քանի որ մեր տեսակը պարտվել չգիտի եւ մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում
Հարգելի քաղաքացիներ, ամեն ոք ունի իրավունք արտահայտելու սեփական գաղափարն ու կարծիքը՝ առանց կառավարության արձագանքից, գրաքննությունից կամ սանկցիաներից վախենալու, սակայն, կառավարությունը սեփական վախերից խուսափելու նպատակով աչքի տակով կանցկացնի յուրաքանչյուր խոսք եւ ըստ վախի աստիճանի պատիժ կսահմանի
Հարգելի քաղաքացիներ, որպես վերջաբան ավելացնեմ, որ Մեծ Եղբայրը հետեւում է Ձեզ, քանի որ ուրիշ բան չունի անելու:
"eggsistentialism" by "y collective"
It is a multidisciplinary art project that includes art practices, academic research, and technological support. It incorporates live (physical), technological (digital) and mixed installations. The main ideological thread is the egg as a symbol in its three manifestations - strength (as a symbol of men's power), fertility (symbol of a female destiny and function), and the source of nutrition (live food). Those three ideas are deeply imbued in social, political, and hierarchical structures. Confronting these fundamental paradigms of the patriarchal world the ideas of gender equality, child-free and vegan positions - bring with them a different perception, that changes the forms of interactions between men, women, and nature and gives us "new" ethical politics, which influences each field of social and political aspects. The project is technological and scientifically equipped and demand a deep theoretical research in the fields of philosophy, ethics, sociology and culturology.
"y collective": https://annavahrami.wixsite.com/puter/y-collective
1 year online project: www.instagram.com/eggsistentialism
Vanane Borian from "y collective", portfolio: https://www.vanane.com/
It is a multidisciplinary art project that includes art practices, academic research, and technological support. It incorporates live (physical), technological (digital) and mixed installations. The main ideological thread is the egg as a symbol in its three manifestations - strength (as a symbol of men's power), fertility (symbol of a female destiny and function), and the source of nutrition (live food). Those three ideas are deeply imbued in social, political, and hierarchical structures. Confronting these fundamental paradigms of the patriarchal world the ideas of gender equality, child-free and vegan positions - bring with them a different perception, that changes the forms of interactions between men, women, and nature and gives us "new" ethical politics, which influences each field of social and political aspects. The project is technological and scientifically equipped and demand a deep theoretical research in the fields of philosophy, ethics, sociology and culturology.
"y collective": https://annavahrami.wixsite.com/puter/y-collective
1 year online project: www.instagram.com/eggsistentialism
Vanane Borian from "y collective", portfolio: https://www.vanane.com/
ABOUT
RADIO ARCHIVE
KASHA POTROHOSH
C-drík aka Kirdec aka Cedrik Fermont
Zara Joan Miller
C-drík aka Kirdec aka Cedrik Fermont
Zara Joan Miller
RADIO STATEMENT
EXTRA-GENRE COMMUNITY RADIO «FANTASIA» ORIGINATED BY TYPOGRAPHY CENTER WORKERS IS TO CREATE A PLATFORM TO SPEAK OPENLY ABOUT ACTUAL PROBLEMS OF THE WORLD SOCIETY AND ARCHIVE MATERIALS COLLECTED BY ARTISTS, CURATORS, JOURNALISTS, ART AND SOCIAL THEORISTS, SONIC RESEARCHERS AND SOUND POETS.
WE CREATE AN IMPULSE AND HOPE THAT IT WILL FIND AN OUTLET IN DIFFERENT POINTS OF REALITY, WE WANT TO COME TOGETHER WITH THOSE CULTURAL WORKERS THAT CONTINUE TO WORK IN DIFFICULT SITUATIONS ALL AROUND THE WORLD.
WE ALSO CONSIDER IT IMPORTANT TO FIGHT IN VARIOUS FORMS. THERE ARE DIFFERENT WAYS OF CIVIL RESISTANCE, SPREADING INFORMATION ABOUT WARS, CONFLICTS, DISCRIMINATION AND A CLEAR AND UNAMBIGUOUS EXPRESSION OF THE POSITIONS.
WE CREATE AN IMPULSE AND HOPE THAT IT WILL FIND AN OUTLET IN DIFFERENT POINTS OF REALITY, WE WANT TO COME TOGETHER WITH THOSE CULTURAL WORKERS THAT CONTINUE TO WORK IN DIFFICULT SITUATIONS ALL AROUND THE WORLD.
WE ALSO CONSIDER IT IMPORTANT TO FIGHT IN VARIOUS FORMS. THERE ARE DIFFERENT WAYS OF CIVIL RESISTANCE, SPREADING INFORMATION ABOUT WARS, CONFLICTS, DISCRIMINATION AND A CLEAR AND UNAMBIGUOUS EXPRESSION OF THE POSITIONS.
Կարճ երկար մտքերի մասին
Տոտալ վերաիմաստավորման ճանապարհն իմ կյանքում սկսվեց 2018-ից: Մարմնով, մտքով, զգացողություններով մի օրգանիզմ դարձանք ("հեղափոխություն"): Կարճատև երջանկություն, որին հաջորդեց հիասթափությունն ու մշտաներկա պատերազմը, որի գոյությունն ու ավերիչ ուժը ես խորապես չէի գիտակցել մինչ 2020 թվականը: 2019-ից ամբողջ աշխարհը կանգնեց: Տարօրինակ, ու հաջորդիվ, խորը արտաշնչի նման թեթևացնող զգացողություն էր "հեղափոխության" բուռն ապրումներից ու հաջորդիվ տարօրինակ տարվանից հետո: Ինձ թվաց, թե "էս ա breaking point-ը" դեպի գլոբալիզացիա, աշխարհի բացություն, համերաշխություն, քանի որ ամբողջ աշխարհը խոցելիության փոռձառության մեջ ա ու դա կյանքի վերաիմաստավորման հիմք ա, փիլիսոփայության ու ռեֆլեկսիայի ժամանակ: Հետո պարզվեց որ էդ ամբողջ աշխարհը իմ գլխում ա (ու էլի ինչ-որ մարդկանց): Նոր իրավիճակով ինձ ճանաչեցի լրիվ նոր կողմից:
Քովիդն ու պատերազմը ինձ գցեցին դեպրեսիայի մեջ, որը արդեն շատ երկար շարունակվում ա տարբեր փուլերով: Ինձ երբեք էսքան անմասնակից ինքս իմ կյանքում չեմ զգացել: Առանց պայքար ու կիրք կյանքի հանդեպ, ուղիղ գիծ, իսկ ես իմ բնույթով ինիցիատոր եմ ու միապաղաղություն չսիրող (կամ էի, ամեն ինչ շարժման մեջ ա ու ըստ ազդեցությունների մի բանը արտահայտվում ա, մյուսը՝ լռում):
Փուլեր են եղել, երբ ինքս իմ մտքերի թակարդի մեջ էի զգում ու գիտակցելով հանդերձ անզոր էի դուրս գալ էդտեղից ու տագնապի զգացողությունից բացի ուրիշ ոչինչ չէր կատարվում ներսումս: Հետո եկավ ավելի դաժան փուլ՝ ապատիա, հուզականության, ցանկության բացակայություն, բութ վիճակ:
Հիմա ամեն օրս գրեթե նույնն է՝ զարթնում եմ, լվացվում, սուրճ խմում, հաց եմ սրաքում, ուտում, նստում համակարգչի դիմաց աշխատելու, հաց եմ սարքում, ուտում, նստում համակարգչի դիմաց աշխատելու, ժամը 8ին ձու փոսթում (արվեստագետ Վանանե Բորյանի հետ քովիդ ժամանակ հիմնեցինք "y collective" դուոն ու "eggsistentialism" նախագիծը), մտնում հեռախոսի մեջ մինչ ժամը գիշերվա 1-2ը ու գնում եմ քնելու (եթե ստացվում ա): Ամեն երկուշաբթի "art box"- ի օնլայն հանդիպում ժամը 19:00ին, ամեն երեքշաբթի՝ աշխատանքային օնլայն հանդիպում, ժամը 21:00-ին: Շաբաթը մեկ ամուսնուս հետ ամբողջ տունը մաքրում ենք (генеральная уборка): Ամբողջ օրս ուղեկցվում ա ինքս իմ գոյության, արվեստի (ան) կարևորության, տանեցիների մեծանալու ու աշխարհի անկայունության մասին մտքերով:
Դեպրեսիան սպառող ա դարձնում, ոչինչ ունակ չես տալ, քեզ անպետք ես զգում:Վերջերս ակնթարթային զգացողություն եմ ունենում, որ սա մեկնարկային կետ ա, վերակերտման փուլում եմ ու էդ ակնթարթում ինքս իմ հետ հաշտվում եմ:
Դեպրեսիան նմանեցնում եմ պատերազմին՝ (որպես մասնակից թիկունքից) սպառող ու տագնապի մեջ պահող, քեզնից մեծ մի բան: Երկու դեպքում էլ ավարտվելուց հետո (ֆոնային) տագնապով ես մնում, որ կարող ա վերսկսվի:
Տոտալ վերաիմաստավորման ճանապարհն իմ կյանքում սկսվեց 2018-ից: Մարմնով, մտքով, զգացողություններով մի օրգանիզմ դարձանք ("հեղափոխություն"): Կարճատև երջանկություն, որին հաջորդեց հիասթափությունն ու մշտաներկա պատերազմը, որի գոյությունն ու ավերիչ ուժը ես խորապես չէի գիտակցել մինչ 2020 թվականը: 2019-ից ամբողջ աշխարհը կանգնեց: Տարօրինակ, ու հաջորդիվ, խորը արտաշնչի նման թեթևացնող զգացողություն էր "հեղափոխության" բուռն ապրումներից ու հաջորդիվ տարօրինակ տարվանից հետո: Ինձ թվաց, թե "էս ա breaking point-ը" դեպի գլոբալիզացիա, աշխարհի բացություն, համերաշխություն, քանի որ ամբողջ աշխարհը խոցելիության փոռձառության մեջ ա ու դա կյանքի վերաիմաստավորման հիմք ա, փիլիսոփայության ու ռեֆլեկսիայի ժամանակ: Հետո պարզվեց որ էդ ամբողջ աշխարհը իմ գլխում ա (ու էլի ինչ-որ մարդկանց): Նոր իրավիճակով ինձ ճանաչեցի լրիվ նոր կողմից:
Քովիդն ու պատերազմը ինձ գցեցին դեպրեսիայի մեջ, որը արդեն շատ երկար շարունակվում ա տարբեր փուլերով: Ինձ երբեք էսքան անմասնակից ինքս իմ կյանքում չեմ զգացել: Առանց պայքար ու կիրք կյանքի հանդեպ, ուղիղ գիծ, իսկ ես իմ բնույթով ինիցիատոր եմ ու միապաղաղություն չսիրող (կամ էի, ամեն ինչ շարժման մեջ ա ու ըստ ազդեցությունների մի բանը արտահայտվում ա, մյուսը՝ լռում):
Փուլեր են եղել, երբ ինքս իմ մտքերի թակարդի մեջ էի զգում ու գիտակցելով հանդերձ անզոր էի դուրս գալ էդտեղից ու տագնապի զգացողությունից բացի ուրիշ ոչինչ չէր կատարվում ներսումս: Հետո եկավ ավելի դաժան փուլ՝ ապատիա, հուզականության, ցանկության բացակայություն, բութ վիճակ:
Հիմա ամեն օրս գրեթե նույնն է՝ զարթնում եմ, լվացվում, սուրճ խմում, հաց եմ սրաքում, ուտում, նստում համակարգչի դիմաց աշխատելու, հաց եմ սարքում, ուտում, նստում համակարգչի դիմաց աշխատելու, ժամը 8ին ձու փոսթում (արվեստագետ Վանանե Բորյանի հետ քովիդ ժամանակ հիմնեցինք "y collective" դուոն ու "eggsistentialism" նախագիծը), մտնում հեռախոսի մեջ մինչ ժամը գիշերվա 1-2ը ու գնում եմ քնելու (եթե ստացվում ա): Ամեն երկուշաբթի "art box"- ի օնլայն հանդիպում ժամը 19:00ին, ամեն երեքշաբթի՝ աշխատանքային օնլայն հանդիպում, ժամը 21:00-ին: Շաբաթը մեկ ամուսնուս հետ ամբողջ տունը մաքրում ենք (генеральная уборка): Ամբողջ օրս ուղեկցվում ա ինքս իմ գոյության, արվեստի (ան) կարևորության, տանեցիների մեծանալու ու աշխարհի անկայունության մասին մտքերով:
Դեպրեսիան սպառող ա դարձնում, ոչինչ ունակ չես տալ, քեզ անպետք ես զգում:Վերջերս ակնթարթային զգացողություն եմ ունենում, որ սա մեկնարկային կետ ա, վերակերտման փուլում եմ ու էդ ակնթարթում ինքս իմ հետ հաշտվում եմ:
Դեպրեսիան նմանեցնում եմ պատերազմին՝ (որպես մասնակից թիկունքից) սպառող ու տագնապի մեջ պահող, քեզնից մեծ մի բան: Երկու դեպքում էլ ավարտվելուց հետո (ֆոնային) տագնապով ես մնում, որ կարող ա վերսկսվի:
Bio Anna Vahrami
Anna Vahrami (b.1993) lives and works in Yerevan, Armenia. She graduated Yerevan State Academy of Fine Arts in 2013. Starting 2016 Vahrami has been conducting and presenting her artistic research within Armenian contemporary art scene. Her artistic praxis is focused on relationship experiences, feminist issues, and particularly on female body and its exploitation in different perspectives. Vahrami works with video, sound, installation and performance. https://annavahrami.wixsite.com/puter/bio
Bio ”y collective”
ART COLLECTIVE BASED IN ARMENIA, FOUNDED BY CONTEMPORARY ARTISTS ANNA VAHRAMI & VANANE BORIAN. “Y” IS A CROSSDISCIPLINARY ORIENTED ART COLLECTIVE, RESEARCHING THE COLLABORATION BETWEEN ART & SCIENCE. https://annavahrami.wixsite.com/puter/y-collective
Anna Vahrami (b.1993) lives and works in Yerevan, Armenia. She graduated Yerevan State Academy of Fine Arts in 2013. Starting 2016 Vahrami has been conducting and presenting her artistic research within Armenian contemporary art scene. Her artistic praxis is focused on relationship experiences, feminist issues, and particularly on female body and its exploitation in different perspectives. Vahrami works with video, sound, installation and performance. https://annavahrami.wixsite.com/puter/bio
Bio ”y collective”
ART COLLECTIVE BASED IN ARMENIA, FOUNDED BY CONTEMPORARY ARTISTS ANNA VAHRAMI & VANANE BORIAN. “Y” IS A CROSSDISCIPLINARY ORIENTED ART COLLECTIVE, RESEARCHING THE COLLABORATION BETWEEN ART & SCIENCE. https://annavahrami.wixsite.com/puter/y-collective
My journey of totally reevaluating life started in 2018. We became a single organism with one body, mind, and soul (The Velvet Revolution). It was a short-lived happiness, followed by disappointment and perpetual war, the actuality and destructive power of which I did not fully realize until 2020.
From 2019 it seemed the world stopped turning. It was a strange but relieving feeling like a deep breath of fresh air after the frantic "revolution" and the following bizarre year. It seemed to me that this was the breaking point towards globalization, open mindedness and solidarity, as the whole world is experiencing vulnerability, and it is the basis for rethinking life. I saw it as a time for philosophy and reflection. Not everyone was thinking the same. It turned out that “the whole world” was my mind (and few others’). With the new situation, I got to know myself in a completely new way.
Covid and the war threw me into a depressed state that I’ve been facing for a very long time in various stages. I’d never felt so out of control of my own life before. It was a straight line without any struggle and passion for life as contrary to my essence. I am an initiator by nature who despises monotony. (or I was. Everything changes. As a consequence of external influences one thing is expressed, the other is silent).
There have been times when I felt trapped in my own thoughts and by even acknowledging my state, I was still powerless to get out, and nothing was happening inside me except for the feeling of anxiety. Then came a more severe stage: apathy, lack of emotions and any desire: a dull state.
From 2019 it seemed the world stopped turning. It was a strange but relieving feeling like a deep breath of fresh air after the frantic "revolution" and the following bizarre year. It seemed to me that this was the breaking point towards globalization, open mindedness and solidarity, as the whole world is experiencing vulnerability, and it is the basis for rethinking life. I saw it as a time for philosophy and reflection. Not everyone was thinking the same. It turned out that “the whole world” was my mind (and few others’). With the new situation, I got to know myself in a completely new way.
Covid and the war threw me into a depressed state that I’ve been facing for a very long time in various stages. I’d never felt so out of control of my own life before. It was a straight line without any struggle and passion for life as contrary to my essence. I am an initiator by nature who despises monotony. (or I was. Everything changes. As a consequence of external influences one thing is expressed, the other is silent).
There have been times when I felt trapped in my own thoughts and by even acknowledging my state, I was still powerless to get out, and nothing was happening inside me except for the feeling of anxiety. Then came a more severe stage: apathy, lack of emotions and any desire: a dull state.
Now every day is almost the same: I wake up, wash myself, drink coffee, make something to eat, sit in front of my laptop to work, make something to eat, sit in front of the computer, post “the daily egg” at 8 o'clock (artist Vanane Borian and I created the project “eggsistentialism” within our “y collective” duo during Covid 19). I spend the rest of the day on my phone until 1-2am, and then I try my best to sleep. I have an online meeting for “art box” every Monday at 7pm, work calls every Tuesday at 9pm, and once a week me and my husband dust down the place. My whole day is filled with existential thoughts: about the (un)importance of art, parents growing up, and the uncertainty of this world.
Depression is draining. When you are not able to give, you feel useless.
Recently I’m having this instant feeling that this is a starting point. I’m in the middle of reinventing myself and I am suddenly coming to terms with myself.
I think depression is like war. Something bigger than you that is draining and attacking with anxiety. They are both leaving you with the dull uneasiness of mind that makes you think it might start over again.
Depression is draining. When you are not able to give, you feel useless.
Recently I’m having this instant feeling that this is a starting point. I’m in the middle of reinventing myself and I am suddenly coming to terms with myself.
I think depression is like war. Something bigger than you that is draining and attacking with anxiety. They are both leaving you with the dull uneasiness of mind that makes you think it might start over again.
1
2
Eng